Kallar húsnæðisvandinn á óhefðbundnar bráðabirgðalausnir?

Sá hópur sem á í alvarlegum húsnæðisvanda er því miður stækkandi. Margir þurfa að grípa til óhefðbundinna úrræða, svo sem búsetu í hjólhýsum eða húsbílum. Það getur verið af ýmsum ástæðum, til dæmis þeirri að samkvæmt 55. gr. laga nr. 26/1994 um fjöleignarhús má meina búsetu þeim sem brjóta reglur húsfélaga. Gildir þá einu hvort um er að ræða einkaeign eða félagsbústað. 

Húsvagnahópurinn er fjölbreyttur og inniheldur bæði þá sem neyðast til slíkrar búsetu og þá sem kjósa hana af lífsstílsástæðum. Þrátt fyrir mismunandi bakgrunn hefur hópurinn, í heild sinni, hrakist undan yfirvöldum vegna aðgerða sem þrengja að þessum búsetumöguleikum. Nærtækt er dæmið frá Bláskógabyggð og einnig má nefna flutning hjólhýsabúa úr Laugardal á iðnaðarplan á Sævarhöfða. [Tengill]

Tilsvar borgarstjórans í Reykjavík um sérstök úrræði til handa hinum verr setta hluta hópsins og að betur setti hlutinn eigi að fara annað er erfitt að skilja. Hluti hins verr setta hóps getur líklega hvergi verið nema í gistiskýli eða smáhýsum og af þeim er skortur. 

Það að yfirvöld skuli ekki vilja þjóna hópnum í heild betur er afar sérkennilegt. Í stað þess að sitja uppi með fjölda hjólhýsa á óheppilegum stöðum, svo sem fast uppi við hús með tilheyrandi eldhættu, líklega í mörgum tilfellum í óleyfi, þá ættu yfirvöld að sjá sóma sinn í að skaffa boðlegar aðstæður til útistöðu hjólhýsa og húsbíla allan ársins hring og veita um leið nauðsynlegt aðhald svo sem varðandi brunavarnir og önnur öryggismál.

 

Vandi heimilislausra vex mikið